از غـزّه گـذشـتـیـم و رسـیدیم به حـیـفا            ما را غـم صبرا و شـتـیلاست، حریفا!

نامرد حـریـفی تو و یک‌روز می‌افـتی            در پای زن و کودک ما خوار و خفیفا

جز کشتن و خونریزی و آشوب چه کردی            یا ایّـهـا الانـسان که جـعـلـنـاکَ خـلـیـفا

شیـطـان بزرگ! از مکـَر الله چه دانی            تو کانَ ضـعـیـفـایـی و او کانَ لـطـیـفـا

یک‌روز می‌آیـد که در آن بیت مقـدّس            یـاران بـه نــمـازنـد ردیـفـاً بـه ردیـفــا

در باد تکان می‌خورَد و بیرق مَهدی‌ست            دیـنــاً قـیـَـمـاً مـلـّةَ مـظـلــومَ حـنـیـفــا*

*قُلْ إِنَّنِي هَدَانِي رَبِّي إِلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ دِينًا قِيَمًا مِلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفًا ۚ وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (انعام، ١۶١)